تعیین روش مداخلات پایدار سازی بناهای تاریخی در برابر زلزله با رویکرد حفظ ارزشهای تاریخی

هدف از حفاظت میراث فرهنگی تامین کیفیت و ارزشهای یک منبع ، حفظ جوهره ماده و تضمین تمامیت آن و انتقال به نسل آتی است؛‎‏‏ بر اساس این تعریف، حفاظت باید پیشگیری کننده باشد و در این راستا یکی از اقدامات پیشگیری کننده‏ در ایران بعلت بستری زلزله خیز آن باید پایدار سازی بناهای تاریخی در برابر زلزله باشد. رویکردی که امروزه سازوکار دستیابی به آن در بناهای تاریخی اقتباس و برداشت فنی و تجربی از مهارت ها، فنون و مصالح مختلفی که در مقاوم سازی بناهای جدید مورد استفاده قرار می گیرد. بدون شک کاربست تمام عیار این روشها و راهکارها بر روی بناهای تاریخی همواره تحت تاثیر ارزشهای میراثی- تاریخی، معمارانه و زیباشناسانه بوده است بررسی مبانی نظری حفاظت و مرمت و مشخصا راهنمای مدیریت برای محوطه های میراث جهانی و استخراج ارزشها در حفاظت و تطبیق آن با راهکار ها فنی و اجرایی آیین نامه طراحی ساختمان ها در برابر زمین لرزه(استاندارد 2800)، مبحث هشتم- با عنوان طرح و اجرای ساختمانهای با مصالح بنایی منجر به دستیابی یک مجموعه ارزشی- مطالعاتی مشترک همچون مستند نگاری و فهرست برداری، آسیب شناسی و آسیب پذیری و مداخلات حفاظتی - مرمتی بر پایه شناخت، تحلیل و ارزیابی سه مفهوم مخاطره:( احتمال حادثه فاجعه آمیز) ، آسیب پذیری (شناخت احتمالی میزان خسارت) ، و خطر (که می تواند برطرف گشته ، منتقل شده، تقسیم شده، پذیرفته شده و وفق داده شود.) شد برآیند حاصل آن بطور عمده بناهای تاریخی را در بخش هندسه و فرم از پلان تا طرح معماری را مورد مداخله قرار می دهد.جمع بندی این مطالعات به عنوان دستاورد پژوهش مشروعیت بخشیدن به مداخلات پایدارسازی بناهای تاریخی از طریق اصول و روشهای تحکیم و بهسازی است.