محمد حسین براری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تربیت مدرس
علی باقری - استادیار دانشگاه تربیت مدرس
سید مختار هاشمی - همکار تحقیقاتی انستیتوی نیوکاسل برای پژوهش در زمینه پایداری

این تحقیق وضعیت موجود دریاچه ی زریبار واقع در شهرستان مریوان با استفاده از چارچوب ارزیابی DPSIR بررسی کرده است. این روش زنجیرهای از روابط علی با نیروهای محرک (بخش های اقتصادی،فعالیت های انسانی) آغاز گردیده و از طریق اعمال فشار ( انتشار آلاینده ها ، مصرف منابع، کاربری اراضی ) بر وضعیت محیطی (کمی وکیفی) و اثر گذاری بر اکوسیستم ها و سلامت انسان ، نهایتاً منجر به شکل گیری پاسخ های سیاستی (اولویت بندی ، تنظیم اهداف و) می گردد. بنا بر بررسی صورت گرفته دریاچه زریبار و آب زیر زمینی دشت مریوان در اثر توسعه و رشد جمعیت دچار مشکلات کمی (افت آبخوان و کاهش تراز دریاچه) و کیفی (افزایش مواد مغذی مانند ورود رسوبات و فضولات دامی، کاهش اکسیژن محلول و ...) و مدیریتی شده است. باید توجه شود که ایجاد سازه های هیدرولیکی )گزینه های سازه ای( بدون در نظر گرفتن کل حوضه آبریز و دریاچه زریبار موجب ناپایداری اکوسیستم میشود لذا هر نوع رویکرد سازه ای باید همراه با ارزیابی زیست محیطی و اجتماعی- اقتصادی مناسب (یا گزینه های غیرسازه ای) همراه باشد که در نتیجه در مسیر توسعه پایدار قرار گیرد.

چارچوب ارزیابی DPSIR ، دریاچه زریبار، سیستم هیدرولیکی