جابر مظفری زاده - کارشناس ارشد، شرکت آب منطقه ای بوشهر
زهرا سجادی - کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید چمران اهواز

مسئله شوری به عنوان رایج ترین نوع آلودگی آب زیرزمینی به دلیل عدم کنترل برداشت آب زیرزمینی در نظر گرفته می شود (Glynn and Plummer,2005) در این تحقیق عوامل مؤثر در شوری منابع آب دشت کاکی- بردخون در استان بوشهر مورد مطالعه قرار گرفته است. عوامل مانند، سازندهای انحلال پذیر اطراف دشت، وجود گنبد نمکی، نفوذ آب شور دریا از جمله عواملی هستند که میتوانند منجر به کاهش کیفیت آب در این دشت شوند. با استفاده از نتایج آنالیز 25 چاه، نقش این عوامل در شوری منابع آب مورد تحلیل قرار گرفته است. از روش های آماری چند متغیره در ارزیابی مشخصه های کیفی استفاده شده است. نتایج نشان داده که رخساره هیدروشیمیایی غالب (Ca,Mg-SO4) می باشد. تحلیل خوشه ای، منابع آب را در 2 گروه مجزا قرار می دهد که منطبق با زونهای بهره برداری در آبخوان است. نتایج تحلیل عاملی نشان می دهد که 83/3 درصد از تغییرات کیفی آب با 3 عامل کنترل می شود. عامل اول، انحلال کانی های سولفاته موجود در سازندهای گروه فارس در اطراف دشت کاکی -بردخون است. عامل دوم انحلال هالیت در گنبد نمکی موجود در شرق دشت و نفوذ آب دریا و عامل سوم را می توان به انحلال گازکربنیک در آب نفوذی به آبخوان دانست که باعث تغییر در میزان بی کربنات شده است.

تحلیل عاملی، شوری، هیدروژئوشیمی، کاکی-بردخون، استان بوشهر