بررسی و مقایسه نتایج آزمایشگاهی انتقال نانوذرات اکسیدآهن (Fe3O4) تثبیت شده با پلی اکریلیک اسید با حل عددی معادله انتقال جابه جایی پراکندگی متناظر با شرایط آزمایش در یک محیط متخلخل یک بعدی

نانوذرات آهن به دلیل داشتن سطح ویژه بالا دارای قابلیت واکش پذیری زیاد، قدرت جذب کنندگی مطلوب و همچنین بدلیل فراوان بودن و غیر سمی بودن برای اصلاح و حذف آلودگی در محیط های آبی و خاک بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. خصوصیات نانوذرات آهن سبب می شود که هنگام حضور در این محیطها، به یکدیگر چسبیده و ذرات کلوئیدی بزرگتری را تشکیل دهند و نشست کنند. استفاده از تثبیت کننده های سطحی همانند پلی اکریلیک اسید مانع از کلوخه ای شدن و به هم پیوستن نانوذرات آهن به یکدیگر در هنگام حضور در محیط آبی و خاکی می شوند. در این مطالعه مشاهده می شود که محلول نانوذرات اکسیدآهن (Fe3O4) در حضور پلی اکریلیک اسید به صورت کاملا جدا از هم و پراکنده قرار می گیرند به طوری که قطر تقریبی آنها نزدیک به 100 نانومتر است. همچنین با بررسی و مقایسه نتایج داده های آزمایشگاهی (منحنی رخنه،BTC)،و نتایج حاصل از حل عددی معادله ی انتقال جابه جایی -پراکندگی مبتنی بر فرضیه فیلتراسیون کلاسیک کلوئیدها نتیجه می شود که این فرضیه توانمندی بسیار خوبی برای پیش بینی حرکت و سرنوشت نانوذرات اکسید آهن تثبیت شده با پلی اکریلیک اسید را دارد.

Keywords:

نانوذره اکسید آهن سه ظرفیتی , پلی اکریلیک اسید , محیط متخلخل , انتقال نانوذرات , پاکسازی محیط زیست