بررسی تاثیر نسبت استغراق و افزایش طول آبشکن تی شکل بر الگوی جریان و تغییرات ابعاد ناحیه جدایی در قوس 90 درجه به روش عددی

آبشکن ها از جمله سازه های هیدرولیکی هستند که به منظور جلوگیری از فرسایش ساحل رودخانه ها به کار می روند و به همین جهت آنالیز جریان و شناخت الگوی جریان در اطراف آبشکن ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در این مقاله با استفاده از روش عددی و بهره گیری از نرم افزار Flow-3D به بررسی تأثیر نسبت استغراق و افزایش طول آبشکن بر الگوی جریان و تغییرات ابعاد ناحیه جدایی و اتصال در کانال، پیرامون آبشکن تی شکل مستقر در موقعیت 45 درجه در یک قوس 90 درجه برای چهار ابعاد آبشکن با طول جان و بال 6×6 ، 9×9، 12×12، 15×15 سانتیمتر برابر با 10، 15، 20 و 25 درصد عرض کانال و استغراق صفر، 15، 25 و 50 درصد پرداخته شده است. نتایج بیانگر تشکیل گردابه های پاد ساعتگرد در بالادست و پایین دست آبشکن است که این گردابه ها باعث کاهش سرعت جریان گردیده و با افزایش نسبت استغراق ابعاد این گردابه ها افزایش می یابد. هم چنین با افزایش طول آبشکن طول و عرض ناحیه جدایی و طول ناحیه اتصال جریان افزایش می یابد که دلیل آن را می توان جدایی جریان ناشی از وجود آبشکن در مسیر جریان و تنگ شدگی مقطع کانال در این موقعیت بیان نمود.

Keywords:

قوس 90 درجه , آبشکن تی شکل , الگوی جریان , درصد استغراق , ابعاد ناحیه جدایی