بررسی تاریخ مهندسی آب در منطقه اردبیل

تمدن هائی که فعالانه منابع آبی محیط زندگی خود را باتوجه به نیازهایشان مدیریت کرده اند، «تمدن های هیدرولیکی» نامیده می شوند. از این منظر، تمدن اورارتو در دوره قبل از اسلام و صفویه در دوره بعد از اسلام، در جغرافیای کوهستانی آذربایجان برجسته هستند. دوام، کارائی و سازگاری سازه های تاریخی (شامل سازه های آبی) در مقایسه با برخی کاستی های مشهود در عمر و عملکرد سازه های مدرن، محقق را به ریشه یابی ترغیب می کند و از طرف دیگر، تداوم فرهنگی، به عنوان یکی از ابعاد «توسعه پایدار»، وظیفه کسب شناخت جامع میراث تاریخی برای حفاظت از آن را برعهده نسل امروز قرار می دهد. به رغم آنکه این میراث تاکنون موضوع بسیاری از تحقیقات تاریخی، باستان شناسی، هنری و معماری قرار گرفته، ولی مطالعات انجام شده با نگرش مهندسی در ادبیات تحقیق انگشت شمارند. این مقاله، نخستین پژوهش از نوع توصیفی و به روش تفسیری تاریخی (Expository Historic) در مورد تاریخ مهندسی آب در منطقه اردبیل با محوریت پل سازی (از مبحث آب های سطحی) و قنات های شهری (از مبحث آب های زیرزمینی) می باشد، با این هدف که مبنای مطالعات تفصیلی و میان رشته ای آتی قرار گیرد.

Keywords:

مهندسی آب , تمدن های هیدرولیکی , اورارتو , صفویه , قنات , پل