عادل سلیمانی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه خوارزمی تهران

ظرفیت سازگاری، انطباق سیستم های طبیعی و انسانی در پاسخ به محرک های مورد انتظار یا واقعی یا اثرات آن هاست، تا آسیب های وارده را با بهره گیری از فرصت های مفید تعدیل نماید. ظرفیت سازگاری تنها می تواند در بستری از فرایندها و مداخلات توسعه ای گسترده تر تحلیل شود. در این میان با توجه به اینکه ارتقای توان سازگاری اقشار مختلف مردم در برابر مخاطرات محیطی نظیر خشکسالی ، به صورت جدی، در دستورکار انجمن ها و مجامع بین المللی قرار گرفته است لذا گفتمانی نو در زمینه ی محدودیت های سازگاری در حال ظهور است که نتایج آن می تواند روشنگر مسیر پژوهش های کشورمان در راستای ارتقای اثربخش مدیریت ریسک خشکسالی باشد. مقاله ی مروری حاضر، ضمن تبیین مفهوم ظرفیت سازگاری کشاورزان در برابر خشکسالی ، محدودیت ها و موانع سازگاری آنان را در برابر خشکسالی در سه حوزه ی انسانی و اطلاعاتی، طبیعی و اجتماعی دسته بندی نموده و به تشریح هریک پرداخته است.

ظرفیت سازگاری، کشاورزان، خشکسالی، محدودیت ها