شاپور کریمی - کارشناس نهادهای مدنی

دو واژه سازمانهای غیر دولتی (مردم نهاد) و توسعه پایدار هم اکنون نزد اندیشمندان، پژوهشگران و مدیران اجرایی ازاهمیت بالایی برخورداراست زیرایکی ازعوامل اصلی مشارکت ودخالت مستقیم درجریان توسعه یافتگی ودیگری برآمدهازفرایندمشارکت پذیری پدیدارخواهدشد. امروزه در کشورهای توسعه یافته، مردم از طریق نهادهای مختلف اجتماعی،سازمانهای اقتصادی، سیاسی و آموزشی، در تصمیم گیریهای علمی، تخصصی، تجاری در قالب سازمانهای رسمی وغیررسمی و در زمینه های گوناگون فعالیت دارند. این در حالی است که در کشورهای در حال توسعه، به دلیل اشتباه درتعریف جایگاه مردم و دولت، مردم و سازمانهای غیردولتی از نقش ضعیفی در امر توسعه برخوردار می باشند.رشد و توسعهپایدار در هر کشور یکی از ضروریات غیرقابل انکار در دنیای امروز است. جوامع بشری با ایجاد همبستگی عمومیمی توانند مسیر ایجاد ثبات و امنیت را هموار سازند و به تبع این پویایی سازو کارهای نظام مندی را ایجاد نمایند. تجاربفعالیتهای جهانی نشان می دهد که سازمانهای غیردولتی ) NGOS (باایفای نقشهای نظارتی، بسیج، جذب و هدایتمنابع انسانی، مادی و معنوی می توانند بهترین نمود از مشارکت مردمی باشند که باانسجام بخشی به گروههای انسانیهم هدف، راه گشای دستیابی به اهداف توسعه پایدار در منابع ملی باشند.