زهرا سلیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری - محیط زیست شهری دانشگاه پیام نور بوئین زهرا
اسماعیل نصیری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور
رمضان حیدری - دانشجوی کارشناسی حسابداری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

محیط زیست شهری محصول برخورد و تلفیق سه بعد مجزای محیط طبیعی، محیط انسان ساخت و محیط اقتصادی و اجتماعی است و توجه واحد به هر یک از این ابعاد بدون توجه به دو بعد دیگر به ناپایداری محیط شهری می انجامد. بسیاری از شهرها به شدت از آلودگی منابع آبی، آلودگی هوا، عدم کفایت آب آشامیدنی، نبود سیستم جمع آوری و تصفیه فاضلاب، آلوده شدن خاک به مواد شیمیایی، انباشته شدن مواد زائد جامد، فرسایش خاک و... رنج می برند آثار تجمعی اینگونه مسائل زیست محیطی نه تنها باعث تهدید سلامتی شهروندان می شود بلکه مانع دستیابی به توسعه پایداری شهری می شود با افزایش مشکلات دنیای مدرن، شهر های پایدار در اولویت سیاست های کشور های توسعه یافته قرار گرفت. کشور های در حال توسعه مانند ایران نیز هم اکنون در پی اجرای این سیاست ها در جهت حل مشکلات مختلف فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و با در نظر گرفتن پیامدهای اقتصادی هستند موضوع توسعه پایدار شهری در کشور ما موضوع جدیدی نیست اما محیط زیستی که منجر به پایداری شهر شود موضوعی جدید است که مزایای مربوطه در گرو توجه به آن می باشد یکی از راه حل های اجرای گسترده محیط زیست مطلوب شهری، توجه به بحث مدیریت پسماندها به طریقی مناسب که باعث کاهش خطرات مربوط به سلامتی انسان ها و آسیب های زیست - محیطی گردد حائز اهمیت است هدف از این پژوهش ارائه سیمایی از وضعیت پسماندهای جامد شهری از نظر میزان تولید، سرانه، ترکیب فیزیکی و انواع روش های دفع در شهر قزوین است این مقاله بر اساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای و بهشیوه توصیفی تحلیلی و با مشاهدات میدانی نگارش شده است. راه کارهای اجرایی برای مدیریت پسماند جامد شهر قزوین عبارتند از: جداسازی و تفکیک پسماندها در مبدا به دلیل سهولت، نیاز به وقت و هزینه کمتر آلوده نشدن و تخریب کمتر مواد قابل بازیافت به مراتب از جداسازی در سایر مراحل مدیریت مواد جامد مطلوب تر، کارآمد تر و عملی تر است همچنین استراتژی افزایش میزان پسماند پردازش شده پیشنهاد می شود.

محیط زیست، توسعه پایدار شهری، مدیریت پسماند، پسماندهای جامد شهری، تفکیک از مبدا، شهر قزوین