روستای شمشیر هویت بخش معماری پایدار

روستای شمشیر یکی از روستاهای بخش مرکزی شهرستان پاوه در استان کرمانشاه و در میان رشته کوه های زاگرش قرار گرفته است یکی از ویژگی های منحصر به فرد این مناطق شیوه ارتباط این نواحی با طبیعت و معماری ابنیه آن است. برخلاف بیشتر ساخته های جدید مانند شهره ا که هویت ایرانی خود را از دست داده و بدون توجه خاصی به سیما شهری و اصول گذشته معماری و شهرسازی ایرانی در حال توسعه می باشند هنوز در روستاهای دارای بافت با ارزش، اصولی به یادگار مانده از گذشته وجود دارند که بازشناسایی این اصول می تواند گامی موثر جهت توسعه آتی این بافت ها باشد. در این مقاله روستای شمشیر از روستاهای صاحب سبک استان کرمانشاه که نمونه ای از معماری بومی، طراحی شده بر اساس چرخه زیستی و ارزش های انسانی، استفاده از منابع موجود در طبیعت منطقه بدون آسیب رسانی به محیط همزیستی با طبیعت با توجه به ارزش های معنوی، زیبایی شناسانه و انسانی که در نهایت احترام، طبیعت را مورد احترام قرار داده مورد بررسی و در خاتمه به ارائه راهکارهایی برگرفته از معماری بومی ایرانی در قالب معماری پایدار خواهد پرداخت روش بررسی در این پژوهش از آنجا که باید به بررسی ویژگی ها و خصوصیات منطقه پاوه پرداخته می شد از نوع کیفی - توصیفی بوده که به بررسی نمونه موردی پرداخته شده است همچنین به دلیل کیفی بودن پژوهش روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و همچنین مشاهده بوده است.

Keywords:

زاگرس , معماری پایدار , معماری بومی , توسعه پایدار , روستای شمشیر , پاوه