حسن ذوقی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
زهرا قمری مجد - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
سوده رضوی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
مهرناز امانی - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

روسازی متخلخل، نوآروی در حال ظهور است که برای جاده ها با حجم کم ترافیک و پارکینگ ها به عنوان یک روش جایگزین برای مدیریت فاضلاب های سطحی و یا بهترین روش مدیریت ساخته می شود و کاربرد دارد روسازی هایی که بهط ور سنتی طراحی شده اند به آب اجازه می دهد تا در امتداد سطح جریان یابد و به سمت حوضه آبریز یا گودال ها در کنار جاده ها و یا پارکینگ وجود دارند، تخلیه شود روسازی متخلخل این تفاوت را دارد که به مایعات اجازه نفوذ از طریق ساختار را می دهد این ساختار متخلخل مزایای دیگری نیز دارد که بطور خلاصه به شرح ذیل است: کاهش قابل توجه صدا به داخل خودرو و نتیجتا خستگی کمتر راننده، کاهش پخش آب بهنگام عبور خودرو و در شرایطی که آب بر روی جاده وجود دارد و پتانسیل کاهش یخ زدگی با توجه زهکشی نامناسب، حذف آب ماندگی و پدیده آب بغزی روی سطح راه بمنظور استقرار بیشتر وسائل نقلیه، اصلاح مقاومت لغزندگی در سطح راه و کاهش تصادفان استفاده از این آسفالت ها با وجود مزایای قابل توجه خود با مشکلاتی نیز همراه است لذا با توجه به مشکلات موجود کارایی آسفالت های متخلخل ثابت و پایدار نیست و به مرور زمان کاهش می یابد با این حال مزایای انکاناپذیر آنها نیز سبب شده است تا پژوهش بر روی این تکنولوژی ادامه یابد در این مقاله تلاش می شود تا آخرین مطالعات و دستاوردها در زمینه ارتقاء راندمان این فناوری بیان گردد.

آسفالت متخلخل، ایمنی، محیط زیست، صدای ترافیک، زهکشی