رحمت مدندوست - دانشیار گروه مهندسی عمران دانشکده فنی دانشگاه گیلان
مصطفی مجرد - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه مهندسی عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد تاکستان

بتن خودتراکم به عنوان نوعی بتن نوین با عملکرد بالا محسوب می شود که خصوصیاتی چون عدم نیاز به تراکم داخلیو یا خارجی و عبور از شبکه های آرماتوربندی متراکم آن را از بتن های معمولی متمایز می کند ویژگی دیگر بتن خوتراکم، پایداری و لزجت بالای آن می باشد که در نتیجه افزودن پرکننده ها و استفاده بیشتر مواد سیمانی است اما افزایش مقادیر مصرف مواد سیمانی و پرکننده ها در بتن خودتراکم، موجب تردی بیشتر بتن شده و در نتیجه کاهش شکل پذیری را به دنبال دارد با توجه به تجربه موفق کاربرد الیاف در بتنطی سالیان گذشته در جهت افزایش شکل پذیری کاهش توسعه ترک های مویین بوجود آمده در بتن تحت تنش های اعمالی و افزایش مقاومت کششی بتن استفاده از الیاف در بتن خودتراکم، پیشنهاد مناسبی خواهد بود که منجر به امکان گسترش زمینه های کاربرد بتن خودتراکم نیز می شود از سوی دیگر به علت اثر کاهندگی شدید الیاف بر شاخص های جریان پذیری بتن تازه، حفظ خواص بتن خودتراکم تازه در محدوده آیین نامه، عاملیم حدود کننده در مقادیر مصرف الیاف است. در این مقاله به ارزیابی آزمایشگاهی اثر الیاف پلی پروپیلن و نایلون هر کدام به طور جداگانه بر خواص بتن خودتراکم تازه و سخت شده پرداخته می شود آزمایش های مورد بررسی در فاز سخت شده مقاومت فشاری و سرعت امواج اولتراسونیک برروی نمونه های مکعبی 15*15 سانتی متر تحت شرایط عمل آوری خشک و مرطوب و در سنین 3 تا 43 روز را شامل می شود ویژ ی های بتن تازه نیز توسط آزمایش های جریان اسلامپ، قیف V و جعبه L شکل بررسی شده است نتایج نشان می دهد اضافه کردن الیفا نایلون و پلی پروپیلن تا حدود 0/25 درصد حجمی مخلوط بتن خودتراکم معمولی (بدون الیاف) سبب افزایش ناچیز در مقاومت فشاری نمونه ها و همچنین سرعت عبور اموواج اولتراسونیک می شود که نشانه ای از یکنواختی نسبتا بهتر بتن الیافی نسبت به بتن معمولی است. استفاده بیشتر از این مقدار الیاف، سبب کاهش محسوس مقاومت فشاری و سرعت عبور امواج اولتراسونیک می گردد که این کاهش در بتن خودتراکم با الیاف پلی پروپیلن، مشهودتر است.

بتن خود تراکم، بتن الیافی، الیاف پلی پروپیلن، الیاف نایلون، مقاومت فشاری، اولتراسونیک