سیمین ارمغان - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری

امروزه توسعه روستایی بیش از گذشته با پدیده ی کارآفرینی سرو کار دارد. مؤسسات و شخصیت های رواج دهنده توسعه روستایی، کارآفرینی را به منزله یک مداخله راهبردی می دانند که می تواند فرایند توسعه روستایی را تسریع بخشد اما به نظر می رسد که همگی آنها بر نیاز به گسترش بنگاه های اقتصادی روستایی نیز توافق دارند. شرکت های سهامی زراعی به عنوان یک نیروی اشتغال زای بزرگ، برای در آمد زایی و رشد و توسعه در مناطق روستایی می باشد و کشاورزان، آن را وسیله ای برای بهبود درآمد خویش می دانند.به این ترتیب، کارآفرینی به عنوان وسیله ای برای بهبود وضعیت و رسیدن به شرایط مطلوب اقتصادی ، کیفیت زندگی فردی سهامداران و ابزاری برای تثبیت اقتصاد و بوجود آوردن محیطی سالم اشتغال زا در شرکت های سهامی زراعی تلقی می گردد و بدون آن، قسمت اعظم عوامل توسعه به هدر رفته و تلف می شود. کارآفرینی در شرکت های سهامی زراعی در جستجوی ترکیب واحدی از منابع، هم در درون و هم در خارج از فعالیت های کشاورزی است. اگرما راه حل اساسی در مبارزه با مسایل و مشکلات کشاورزی کشور را تمرکز اراضی کشاورزی و در نهایت تشکیل شرکتهای سهامی زراعی بدانیم و این شرکتها را محورهای استراتژیک کشاورزی وتولیدات وفرآورده های غذایی جامعه بدانیم که نیاز به آن رو به تزاید گذاشته است به نقش بی نظیرآن درپیشرفت ورشد وشکوفایی پی خواهیم برد و درک خواهیم کرد که نادیده گرفتن سهم شرکتهای سهامی زراعی هزینه ها وتبعات ناگواری را در پی خواهد داشت. در این نوشتار به اهمیت کارآفرینی در شرکت های سهامی زراعی وبرخی ازراهبردهای توسعه روستایی درایران اشاره می گردد.

کارآفرینی، توسعه روستایی، شرکت های سهامی زراعی