بررسی تحلیلی پذیرش فناوری اطلاعات در بین دهیاران

امروزه سازمان ها و نهادهای مختلف به منظور بهبود کیفیت خود، سرمایه گذاری فراوانی در زمینه افزایش استفاده از فناوری اطلاعاتدارند که این مهم در صورتی حاصل می شود که این فناوری مورد پذیرش و استفاده کارکنان قرار گیرد. هدف اصلی مدل پذیرش فناوری در این تحقیق، ارائه مبنایی برای پیگیری اثر عوامل بیرونی بر باورهای درونی، نگرش و قصد استفاده است. با توجه به اهمیت این مسأله در این تحقیق مدل پذیرش فناوری اطلاعات در بین 49 دهیار شهرستان های بهشهر و گلوگاه استان مازندران با روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرارگرفته است. نتایج حاصل بیانگر آن است که بین متغیر نگرش دهیاران در مورد میزان مفید بودن فناوری اطلاعات و سن و تحصیلات رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین این متغیر و متغیرهای شغل و درآمد در سطح اطمینان 95 درصد و سطح معناری کمتر از 0/05 رابطه معناداری وجود دارد و بین متغیر نگرش دهیاران در مورد سهولت استفاده از فناوری اطلاعات و متغیرهای سن، تحصیلات، شغل و درآمد هیچگونه رابطه معناداری وجود ندارد، بررسی رابطه بین نگرش دهیاران در سهولت استفاده از فناوری اطلاعات و میزان استفاده از این فناوری در مدیریت نوین روستایی بیانگر آن است که بین این دو متغیر نیز در سطح اطمینان 95 درصد و سطح معناداری 0/043 رابطه معناداری وجود دارد در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که دهیاران نگرش مثبتی در مورد مفید بودن این فناوری در جهت مدیرت روستایی دارند اما دانش و مهارت کافی برای بهره گیری از این فناوری را ندارند که لازم است سازمان دهیاریها و شهرداری ها اقدامات مقتضی برای افزایش مهارت دهیاران را انجام دهد.

Keywords:

مدل پذیرش فناوری , فناوری اطلاعات , دهیار , شهرستان گلوگاه , شهرستان بهشهر