سیروس قنبری - استادیار دانشگاه سیستان و بلوچستان
مریم قاسمی - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد
مرضیه پورجوپاری - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه سیستان و بلوچستان

گردشگری و اقتصاد گردشگری در حال حاضر در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاری جهان است. در اینمیان گردشگری روستائی میتواند فرصتها و امکاناتی را بویژه برای اشتغال و درآمد روستائی فراهم سازد و نقش موثری دراحیاء و نوسازی نواحی روستائی ایفا کند. از اینرو با توجه به اینکه روستاهای ما، بخصوص روستاهای بخش ماهان، بامشکلاتی از قبیل: آسیب پذیری شدید اقتصادی و بیثباتی منابع درآمدی در برابر نوسانات اقلیمی، افزایش فشار بر منابع پایهمحیطی، محدودیت اشتغال و عدم وجود فرصتهای شغلی متنوع در مناطق روستائی، بیکاری آشکار و پنهان، افزایش فقر و...مواجه می باشیم از اینرو نظریه پردازان توسعه، در چهارچوب الگوی توسعه پایدار روستائی یکی از راهبردهای برون رفت از اینوضعیت را استفاده از قابلیت های گردشگری در نواحی روستائی دارای قابلیت عنوان می کند. هدف از انجام این پژوهش ایناست که گردشگری با همه مضامین علمی و فلسفی ای که در آن نهفته است یک عمل اقتصادی است و پیش بینی می شود یکی از بزرگترین محرکه های اقتصادی قرن حاضر باشد و میتواند بهنوعی از مهاجرتهای بیرویه روستائیان جلوگیری کند.روش تحقیق پژوهش توصیفی-تحلیلی و روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای و میدانی است . در این خصوص نمونه گیری ازطریق فرمول کوکران صورت گرفت که حجم گردشگران(جامعه میهمان) 118 نفر و جامعه میزبان 116 نفر تعیین گردید. بانگاهی گذرا به موقعیت نسبی بخش ماهان (مجاورت با شهر کرمان و قرار گیری در مسیر راههای اصلی کرمان) و جاذبه هایپراکنده گردشگری در سطح این بخش، میتوان گردشگری را به عنوان یکی از گزینه های موثر در تنوع بخشی اقتصاد روستائیدر مناطقی که قابلیت توسعه آن وجود دارد بکار گرفت. اما نتایج حاصله نشان میدهد که متاسفانه گردشگری روستائی در اینبخش علیرغم وجود جاذبه های متعدد و جذب سالیانه حدود 70000 نفر گردشگرتا حدودی توانسته است نقش قابل توجهیدر اقتصاد این نواحی ایفا نماید .

گردشگری ، اقتصاد روستائی، بخش ماهان