مهناز حکمت شعار - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان
علی اکبر حسن نژاد - دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان
محمود معماریانی - پژوهشکده علوم زمین، پژوهشگاه صنعت نفت تهران
حسن مصدق - دانشکده علوم زمین، دانشگاه دامغان

در مطالعه حاضر، 28 نمونه سطح الارضی سازند مبارک از دو منطقه تویه رودبار و لب نسار و 19 نمونه ازمنطقهمیغان بوسیله دستگاه پیرولیز راک - اول 2 مورد ارزیابی قرار گرفته است که نشانگر این مطلب می باشد که سازند مبارک در برش های مذکور به ویژه برش های تویه رودبار و میغان با داشتن مقادیر نسبتاً بالای کل کربن آلی، و درجهحرارت حداکثر، دارای پتانسیل هیدروکربورزایی بوده و از مرحله دیاژنز عبورنموده است. سازند مبارک در منطقه تویهرودبار و میغان با داشتن درجه حرارت حداکثر بالاتر از487 و 498 درجه سانتی گراد نه تنها از پنجره نفت زایی عبور نموده بلکه به مرحله تولید گاز مرطوب نیز رسیده است. و با داشتن مقادیرخوب TOC با میانگین 1/22% درصد وزنی برای نمونه های تویه رودبار و 1/06% درصد وزنی برای نمونه های لب نسار و 1/31% وزنی برای نمونه های میغان و مقادیرپایین تر S2 می توان این سازند را یک سنگ منشأ فقیردانست (1997Baskin,) مواد آلی سازند مبارک به سمت شرق البرزمرکزی از کیفیت کمتری برخوردار است و از لحاظ پتانسیل هیدروکربورزایی اکثر نمونه ها در مرحله بلوغ زیاد قرار دارند . دیاگرام ونکرولن ترسیم شده برای نمونه های مورد مطالعه نشان دهنده این است که سازند مبارک در منطقه میغان دارای کروژن نوع III و به صورت خیلی محدودتر کروژن نوع II/III می باشد.

نمونه سطح الارضی, دستگاه پیرولیز راک اول 2، پتانسیل هیدروکربورزایی, پنجره نفت زایی،گاز مرطوب