سهیلا ساکی - دانشجوی کارشناسی ارشد پترولوژی دانشگاه شاهرود
محمود صادقیان - استادیار دانشکده علوم زمین دانشگاه شاهرود

توده گرانیتوئیدی بوئین – میاندشت با وسعت تقریبی 40 کیلومتر مربع واقع در شمال شهر بوئین – میاندشت دردرون سنگ های متاپلیتی درجه پایین تا متوسط زون سنندج سیرجان جایگزین شده است. ترکیب سنگ شناسی اینتوده آلکالی فلدسپار گرانیت، گرانیت (درشت دانه، ریزدانه و به مقدار جزیی لوکوگرانیت) است. رخنمون های کم وسعتی ازگابرو- دیوریت نیز در آن مشاهده می شود. مطالعات ژئوشیمیایی نشان داده که این توده از نوع کالک وآلکالن غنی ازپتاسیم، (پتاسیک) بوده و از نظر درجه اشباع از آلومینیوم، متا آلومین تا اندکی پر آلومین می باشد. جایگاه تکونیکی آن درون صفحه ایی (WPG) و احتمالاً متعلق به مرحله پس از کوهزایی است. مطالعه AMS که برای اولین بار بر روی این توده انجام شده در 65 ایستگاه به کمک 225 مغزه جهت دار بررسی گردید. مطالعات نشان داد طیف تغییرات میانگین ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی ((K(m) بر حسب μSI برای ترکیب غالب این توده کمتر از 500 است (μSI (فرمول در متن مقاله اصلی ) پس در زمره گرانیت های پارامغناطیس و نوع S قرار می گیرد و بیوتیت مهمترین حامل رفتار مغناطیسی در این سنگ هاست.

بوئین- میاندشت، ژئوشیمی، ناهمگنی پذرفتاری مغناطیسی (AMS)، سنندج سیرجان