مریم شیبی - استادیار گروه پترولوژی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود

بررسی تغییرات قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی (Km) توده نفوذیگل زرد که از طریق مطالعات فابریک مغناطیسی بدست آمده است با شیمی عناصر اصلی برخی از این نمونه ها نشان می دهد که رابطه مستقیمی بین ترکیب سنگ شناسی و بزرگای Km وجود دارد. این سنگها که به گرانیت های نوع S تعلق دارند دارای قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی پایینی بوده (Km<400μSI) مقدار آن در بخشهای مختلف توده متناسب با فراوانی بیوتیت تغییر می نماید. در واقع گرانودیوریت ها بیشترین و لوکوگرانیت ها کمترین مقادیر Km را به خود اختصاص داده و با فرایند تفریق ماگمایی که بر اساس مطالعات پتروگرافی و ژئوشیمیایی بین این دو واحد سنگی به اثبات رسیده است به خوبی مطابقت می نماید. به علاوه مقادیر پذیرفتاری مغناطیسی تئوری که بر اساس اکسیدهای عناصر اصلیو چگالی این سنگها محاسبه شده است (Kc) قا قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی اندازه گیری شده (Km) به خوبی مطابقت می نماید. پژوهش حاضر نشان می دهد بررسی تغییرات سیستماتیک فابریک مغناطیسی توده های نفوذی نه تنها اطلاعات ارزشمندی از خصوصیات کانی شناسی مغناطیسی وساختاری داخل آنها بلکه تغییرات ترکیب شیمیایی و فرایندهایی چون تبلور تفریقی در گرانیت های پارامغناطیس را در اختیار ما قرار می دهد.

قابلیت پذیرفتاری مغناطیسی، شیمی سنگ کل، گرانیتوئید