سارا خوشخوی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی

با توجه به اینکه در ایران نیز همانند بیشتر کشورهای دنیا اقوام گوناگون با فرهنگهای متفاوتی زندگی می کنند و از آنجائیکه زبان، علاوه بر آنکه ابزار مهم فرهنگی برای تشکیل هویت مشترک و ارتباط اعضای یک جامعه می باشد، کار افزار مهمی نیز در امر آموختن است، تعلیم و تربیت به زبان فارسی، کودکان این مناطق را به دلیل ناآشنا بودن و عدم توانایی شناختی شان در زبان رسمی مانند همتایان دیگر زبانشان در دنیا، با دشواریهای زیادی در آموزش، مواجه کرده است. از آنجایی که آموختن نقش بسیار مهمی در پیشرفت جوامع انسانی دارد، دولتهای چندی از جمله سنگاپور، کانادا، انگلیس ... که همانند کشور ما با پدیده ی دوزبانگی خانه و مدرسه روبرو هستند، پرداختن به چگونگی تعلیم و تربیت کودکان ا قوام را ضروری دانسته از طریق بکارگیری سامانه ی آموزش دوزبانی و تعلیم و تربیت چند فرهنگی با این پدیده برخورد سازنده کرده اند و دریافته اند که آموزش به زبان بومی به کودکان دیگر زبان، احترام به خانواده و فرهنگشان را نشان می دهد. همچنین تعلیم و تربیت چند فرهنگی و توانمندسازی دانش آموزان اقوام، باعث کاهش پیشداوری و تبعیض و سوگیری شده، شکاف موجود میان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان اکثریت و اقلیت را از بین برده باعث افزایش عزت نفس و ارتقاء عملکرد تحصیلی دانش آموزان اقوام می ود. بنابراین مطالعه ی حاضر که به روش مروری و کتابخانه ای صورت گرفته است. با هدف ک مک به بهبود وضعیت آموزشی اقوام ایرانی و کاهش نابرابری های آموزشی به بررسی دشواریهای ک ودکان دیگر زبان اقوام ایرانی پرداخته، راهکارهای لازم را با توجه به تجربه ی کشورهای چند زبانه در آموزش ارائه دهد.

اقوام، دیگر زبان، آموزش دوزبانی، تعلیم و تربیت چند فرهنگی، پیشداوری، سوگیری