محمدرضا پردلی - کارشناس ارشد تاریخ ایران، عضو هیئت علمی دانشگاه زابل

از اواسط قرن بیستم مسئله قومیت گرایی تیدیل به یکی از ابزارهای مهم امپریالیسم جهانی برای تسلط بر فرهنگ و منابع سایر کشورها گردید و تئوریسین های نظام سلطه راهکارهای مختلفی را برای ایجاد واگرایی های ملی خصوصاً در کشورهای جند قومیتی ارائه دادند. از سوی دیگر محققان علوم سیاسی نیز با فهم اهمیت این موضوع شروع به تحقیق و پرداختن به علل آن نموده و دلایل زیادی در ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی برای آن بیان نمودند. در این میان یکی از مهمترین دلایل تنش های قومی جهان معاصر نقش نیروهای بین المللی در تحریک قومیت ها بوده است. این موضوع خصوصاً در کشورهای مثل ایران که بعد پیروزی انقلاب اسلامی بر استقلال ملی و عدم مداخله امپریالیسم جهانی در امور و منابع جهان تأکید داشت و از طرفی با توجه به تنوع قومی و هم مرز بودن با کشورهای هم زبان گروه های قومی خود، زمینه لازم برای اسفاده ا ز ابزار قومیت در آن فراهم بود بیشتر مشاهده می شود. لذا قدرت های استعماری و در راس آنان امریکا تمام تلاش خود را برای ایجاد قومیت گرایی در ایران به ویژه از طریق ابزار رسانه ای و تأثیر در افکار نخبگان و گروه های قومی را بکار بستند اما علی رغم همه این تلاشها در حمایت از گروه های مخالف و برخی حرکت های مقطعی در نقاط مختلف کشور، آنان به دلایل مختلف مثل فرهنگ اسلامی حاکم بر جامعه و سابقه قومی و ایلی در ایران موفقیت چشمگیری در این زمینه کسب نکردند.

قومیت گرایی، نیروهای بین المللی، ایران، امپریالیسم