اسماعیل رجایی نجف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته راه و ترابری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات (تهران)

در گذشته فقط به نگهداری خط آهن توجه می شد، و مدیریت خط امری ناشناخته بود. عامل تعیین کننده در انتخاب روش ترمیم و نگهداری (M&R) مناسب تجربه مهندسین بود، در عین حال که توجه چندانی به هزینه های چرخه عمر یا به اولویت بندی بر اساس ضرورت در سطح شبکه معطوف نمی گردید. در اقتصاد امروزی به همان نسبت که از عمر خطوط موجود می گذرد، نیاز به یک روش سیستماتیک تر برای تعیین ضرورت ها در امر ترمیم و نگهداری (M&R) بیشتر احساس می گردد. یک سیستم مدیریت خط (IMS) روشی سیستماتیک و منسجم را برای انتخاب ضروریات ترمیم و نگهداری و تعیین اولویت ها و زمان بهینه برای تعمیرات از طریق پیش بینی وضعیت خط در آینده در اختیارمی گذارد. در این مقاله به بررسی سیستم مناسب جهت مدیریت تعمیر و نگهداری خطوط ریلی در ایران پرداخته شده است. درهمین راستا ابتدا 4 سامانه RAILER, ECOTRACK,TRACKS و DTM مورد بررسی قرار گرفت، و سپس این سامانه ها با شرایط خطوط ریلی در ایران مقایسه شد. پس از مقایسه مشخص شد که برای شناسایی خرابیهای خط، آمارترافیکی و امکانات موجود، و هم چنین برای ارائه یک سیستم رده بندی خطوط بر اساس کیفیت بهره دهی آن، بهترین سامانه، سامانه RAILER، و برای ارائه روش تحلیل اطلاعات در سامانه، بهترین گزینه، سامانه TRACKS، و سامانه ECOTRACK بهترین گزینه برای ساخت مدل کامپیوتری برای سیستم مدیریت خط و سوار کردن برنامه بر روی محیط GIS راه آهن (نت کشوری)، است.

تصادفات، سوانح، حمل و نقل، ساختار مقاله