بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر اساس مدل ABCD در پیشگیری از سوانح و حوادث جاده ای رانندگان بین شهری شهرستان جوانرود در سال 1391

تصادفات جاده ای یکی از علل مهم مرگ و میر وناتوانی جسمی در جهان می باشد در کشورهای توسعه یافته به ازاء هر ده هزار وسیله نقلیه 1 تا 2/5 نفر و در کشورهای در حال توسعه 3 تا حداکثر 15 نفر در سوانح رانندگی جان خود را از دست می دهند. این شاخص برای ایران 29گزارش شده است. در نتیجه اغلب قربانیان تصادفات در سن اشتغال قرارداشته و از این نظر خسارت اجتماعی و اقتصادی جبران ناپذیری به جامعه وارد می نمایند. این مطالعه در سال 91 در مورد رانندگان بین شهری شهرستان جوانرود انجام گرفت . نوع مطالعه مداخله ایبود. اطلاعات در سه دوره زمانی (قبل از آموزش ، دو ماه بعد و شش ماه بعد) جمع آوری گردید که پس از ورود داده ها به کامپیوتر مورد آنالیز قرار گرفت. در این مطالعه 82 تن از رانندگان بین شهری شهرستان جوانرود در مداخله آموزشی شرکت نمودند که 30 از نفر آنان رفتار سنجی صورت گرفت . 46/6 درصد رانندگان قبل از آموزش رانندگی با سرعت مطمئن داشتند که پس از مداخله آموزشی صورت گرفته به 53/3 درصد افزایش یافت. 43/3 درصد رانندگان هرگز در حین رانندگی از گوشی همراه استفاده نمی کردند که دو ماه بعد و شش ماه بعد از مداخله آموزشی به ترتیب به 46/6 و 50 درصد ارتقا یافت . نتایج این مطا لعه نشان داد که با آموزش برنامه ریزی شده و مبتنی بر هدفمیتوان رفتارهای پر مخاطره را کاهش داده و با رانندگی ایمن تر و رعایت نکات ایمنی شاهد کاهش تصادفات رانندگی و در نتیجه کاهش خسارات جانی و مالی ناشی از آن شد.