بررسی و روند الگوی توسعه فیزیکی شهر نوشهر

توجه به توسعه فیزیکی شهری پایدار، به عنوان یک ضرورت اساسی در برنامه های توسعه شهری، حاکی از اهمیت این موضوع در تقویت جبهه های فرهنگی، اجتماعی و کالبدی شهر دارد. در ایران یکی از موارد مهم فرآیند شهرنشینی، گسترش سریع فیزیکی شهرهای آن است. افزایش بی رویه شهرها و رشد ناموزون آنها به دلیل مهاجرت های بی رویه و افزایش جمعیت، یکی از مشکلات اساسی شبکه شهری کشور است. اکنون هم یکی از مسائل تمام شهرها، رشد شهرنشینی و به تبع آن گسترش شاخک های خزنده شهری بر اراضی پیرا شهری است، که پیامدهایی چون: حاشیه نشینی، نابودی اراضی کشاورزی، افزایش جمعیت شهرها، عدم امکان پاسخگویی برخی از خدمات و کاربری ها در شهر، گسستگی بافته ای فیزیکی، مشکلات زیست محیطی، خصوصاً آلودگی و نابسامانی سیمای شهری داشته است. پژوهش حاضر، به دنبال بررسی عوامل مؤثر بر رشد توسعه ی فیزیکی شهر نوشهر، همچنین بررسی مباحث نظری- کاربردی مرتبط با انگاره «توسعه فیزیکی شهری پایدار» و سود جستن از آن به عنوان ابزاری در توسعه ی شهری پویا از دیدگاه مبحث توسعه ی پایدار، نگرش سیستمی و ملاحظات زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد، با پدیدار شدن، توسعه شهری- پراکنش جمعیت و کاربری ها؛ شهرنوشهر توان بالقوه جهت توسعه آتی شهر را پیدا نموده، و شهر به سمت اسپرال شهری، رفته است، و شاهد بلند مرتبه سازی و گسترش شهرنشینی سریع را شاهد بوده ایم. این مقاله با طیفی از روش های توصیفی ژرفانگر در بستر مدل های AHP فازی و Topsis فازی انجام شده است.

Keywords:

ملاحظات کالبدی- فضایی , توسعه فیزیکی , سلسله مراتب شهری , شهر ساحلی نوشهر , AHP فازی و Topsis فازی