اسیب شناسی تراز منفی گردشگری در اقتصاد ایران

گردشگری یکی از بزرگ ترین صنایع دنیا و بخش عمده ای از اقتصاد جهانی وابسته به آن است. زیرا این پدیده از نظر اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی و محیطی با زندگی انسان ها و دولت ها آمیخته شده است گردشگری به خاطر برخورداری از توانمندی بالا در خلق و ارتقائ مولفه های توسعه ملی ، منطقه ای و شهری و روستایی همیشه مورد توجه ،و ستایش بوده است . صنعت جهانگردی بزرگ ترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب می‏ آید. بسیاری از کشورها این صنعت پویا را منبع اصلی درآمد، اشتغال زایی، رشد بخش خصوصی و توسعه زیرساخت ها می دانند. البته اقتصاد نفتی ایران سال ها است راه های ارتزاق خود را از دیگر مسیرها سد کرده است. طبیعتاً صادرات همیشه با ارزآوری خود آرزوی دیرینه دولتمردان برای جان بخشیدن به اقتصاد بوده اما آنچه واردات در چنین اقتصادی رقم می زند کسری تراز پرداخت هاست که اقتصاد ما با هجمه بی رویه واردات با آن دست به گریبان است.اما میان تمام این اتفاقات در کلان اقتصاد، تحولاتی در سطح اقتصاد جهان شکل گرفته که راه های جدیدی برای ارزآوری و درآمدزایی کشور به وجود آورده است.صنعت گردشگری یا توریسم همان اتفاق خوشایندی است که ایران عملاً از آن بی نصیب مانده است.این صنعت سالانه در دنیا ۵۴۰ میلیارد دلار ارز پخش می کند و به عبارتی ورود هر توریست به هر کشوری به طور متوسط حدود ۱۰ هزار دلار درآمد برای کشور به همراه دارد.این رقم در ترکیه ۲۶ میلیارد دلار، در اسپانیا ۳۰ میلیارد دلار، در انگلستان و فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی هم بین ۴۰ تا ۵۰ میلیارد دلار است اما سهم ما از این صنعت بسیار رقم ناچیزی است و با کمال تاسف باید گفت سال گذشته حتی به یک میلیارد دلار هم نرسیده است. آمارهای رسمی سازمان جهانی جهانگردی حاکی از آن است که به طور میانگین هر گردشگر خارجی روزانه حداقل 637 دلار ارز در کشور مقصد هزینه می کندحال اگر شیرهای نفت کشور ما به سوی کشورهای اروپایی که فقط 17 درصد از درآمد صادراتی نفتی ما را به خود اختصاص می‏دهند بسته شده و در مقابل، درهای کشور به سوی 60 کشور دیگر با لغو روادید گشوده شود با توجه به ارز آوری 637 دلار روزانه هر گردشگر در سطح بین‏ المللی به صورت حداقلی، نه تنها این سهم جبران خواهد شد؛ بلکه موجب اشتغالزایی پایا نیز خواهد شد.در حال حاضر شرایط به گونه‏ای پیش می‏رود تا گردشگری پا فراتر گذاشته و سهم بیشتری در ارزآوری به کشور به خود اختصاص دهد و در مقابل چاه‏های نفت روز به روز خالی تر می‏شوند. بر همین اساس و با یک معادله ساده، به صورت میانگین هر گردشگر برای جمهوری اسلامی ایران معادل 40 بشکه نفت خام در بهترین شرایط قیمت نفت با بشکه ای 125 دلار ارزآوری دارد. کشور در شرایط فعلی می‏توانند پذیرای بسیاری از مشتاقان در سراسر دنیا باشند و در این میان ذخایر نفتی نیز برای آیندگان محفوظ بماند.بهترین صنعتی که می تواند جایگزین نفت شود؛گردشگری است و با رونق صنعت گردشگری می توان به کاهش اتکا به درآمدهای نفتی امیدوار بود. بررسی های کارشناسان حاکی از آن است که تقویت صنعت گردشگری به عنوان بهترین راهکار کاهش اتکاء به درآمدهای نفتی میباشد، و صنعت توریسم می تواند بهترین جایگزین صنعت نفت در کشور باشد.