مونا اسرافیل زاده - کارشناسی ارشد(مهندسی کامپیوتر نرم افزار) – دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
محمدرضا صالح نمدی - استادیار دانشکده کامپیوتر – دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
محسن فیروزبخت - دکتری کامپیوتر – دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

امروزه در دنیا بهره گیری از امکانات ارتباطات بین خودرویی در صنعت حمل و نقل و سامانه های هوشمند حمل و نقل به عنوان راهکاری جهت کنترل ترافیک و کاهش تصادفات مطرح است. هدف اصلی این ارتباطات افزایش آگاهی رانندگان خودرو از محیط پیرامون خود می باشد که بالطبع آن، عکس العمل مناسب راننده و کاهش سوانح رانندگی را به همراه خواهد داشت. این ارتباطات بر مبنای ارتباط بین خودرویی(خودرو با خودرو) و ارتباط خودور با ایستگاه های ثابت کنار جاده ای استوار است، ولی محدودیت هایی نظیر پراکندگی جغرافیایی مناطق و هزینه بر بودن نصب تجهیزات، همواره به عنوان یک عامل بازدارنده در راه بهره مندی از امکانات چنین سامانه هایی بالاخص در کشورهای در حال توسعه مطرح هستند. از این رو در این مقاله استفاده از ایستگاه های متحرک به عنوان مکمل این سیستم ها مطرح می شود و جهت افزایش ایمنی حمل و نقل و بیشینه نمودن کارایی ایستگا ه های متحرک با در نظر گرفتن عواملی نظیر ریسک حادثه خیزی مناطق، به ارائه مدلی جهت جانمایی مناسب ایستگاه های متحرک می پردازیم.

سامانه های هوشمند حمل و نقل ، سنسورهای ترافیکی متحرک ، ارتباطات بین خودرویی، ایمنی حمل و نقل