بررسی اثرات دگرآسیبی عصاره های هگزانی، دیکلرومتانی و متانولی ریشه ی گیاه زول خراسانی Eryngiumbungei Boiss بر علف هرز سوروف Echinochloa crus-gali

مدیریت علف های هرز عنصر کلیدی در اغلب سیستم های کشاورزی است. استفاده از گونه های آللوپاتیک راهکاری در جهت کاهش خطرات زیست گیاهی پایا از خانواده جعفری، بومی شرق تا شمال غرب ،Eryngium bungei Boiss. محیطی مصرف علف کش ها به شمار می رود. گیاه زول خراسانی بر Eryngium bungei Boiss. ایران می باشد؛ که اثرات زیستی بالقوه ای دارد. به منظور تعیین اثرات آللوپاتیک عصاره های ریشه گیاه زول خراسانی جوانه زنی و رشد ریشه چه و ساقه چه علف هرز سوروف Echinochloa crus-gal آزمایشی به صورت طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار در آزمایشگاه تحقیقات گیاهی دانشکده علوم دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1391 اجرا شد. ریشه های خشک و پودر شده گیاه با دستگاه سوکسیله و به کمک حلال های زان، دی کلرومتان و متانول به ترتیب عصاره گیری شدند. پنج غلظت از هر عصاره (0/001، 0/01، 0/1، 1 و 10 میلی گرم بر میلی لیتر( با رقیق سازی عصاره ها در آب مقطر تهیه شدند. از آب مقطر به عنوان شاهد استفاده شد. بیشترین اثرات مهاری عصاره ها در غلظت های 10 و 1 و 0/1 میلی گرم بر میلی لیتر مشاهده شدند در مجموع چنین استنباط شد که عصاره های ریشه گیاه زول خراسانی دارای اثرات آللوپاتیک بارز بر علف هرز سوروف بوده که به دلیل وجود برخی متابولیت های ثانویه نظیر ترکیبات پلی استیلنی، فنولی، ترپنوئیدی و کومارینی در این گیاه می باشد.