صدیقه کسائی فرادنبه - گروه گیاه پزشکی، دانشکدهی علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
مهدی حسین پور - گروه گیاه پزشکی، دانشکدهی علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
جبرائیل رزمجو - گروه گیاه پزشکی، دانشکدهی علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی گلی زاده - گروه گیاه پزشکی، دانشکدهی علوم کشاورزی، دانشگاه محقق اردبیلی

بالتوری سبز (Stephens) Chrysoperla carnea یکی از مهمترین شکارگرهای شته ی جالیز Aphis gossypii Glover می باشد که در کاهش جمعیت این آفت نقش موثری دارد. در این بررسی، واکنش تابعی سنین مختلف لاروی بالتوری سبز نسبت به تراکم های مختلف شته ی جالیز مورد بررسی قرار گرفت. پوره های 3 و 4 روزه ی شته ی جالیز پرورش یافته روی بوته های خیار رقم یلدا در نسبت های مختلف ورمی کمپوست: خاک (صفر: 100، 10: 90، 20: 80، 30: 70) در تراکم های 1، 2، 4، 8، 16، 32، 64، 128 و 160؛ 2، 4، 16، 32، 64، 128 و 192 به صورت جداگانه، به ترتیب در اختیار لاروهای سن اول، دوم و سوم بالتوری سبز که قبل از انجام آزمایش به مدت 24 ساعت گرسنه نگهداشته شده بودند، قرار داده شد. در لاروهای سن اول و دوم بعد از 24 ساعت و در لاروهای سن سوم بعد از 4 ساعت تعداد شته های خورده شده شمارش و ثبت شد. آزمایش در داخل ظروف پتری و روی دیسک های برگی گیاه خیار به قطر 4 سانتی متر که جهت جلوگیری از خشک شدن روی محلول آگار قرار داده شده بودند، انجام شد. شرایط آزمایش دمای 2 ± 25 درجه ی سلسیوس، رطوبت نسبی 5 ± 55 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بود.بین زمان دستیابی تیمارهای مختلف در هر یک از سنین دوم و سوم لاروی شکارگر اختلاف معنی داری مشاهده نشد ولی در لارو سن اول بین شاهد و سه تیمار دیگر اختلاف معنی داری مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که ویژگی های مختلف گیاه میزبان نظیر کیفیت آن می تواند برهمکنش های بالتوری سبز شته ی جالیز را تحت تاثیر قرار دهد.

بالتوری سبز، شته ی جالیز، واکنش تابعی، ورمیکمپوست، خیار