بررسی تأثیرات آبیاری تکمیلی بر عملکرد دانه و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی در ارقام پیشرفته گندم نان

بخش قابل توجهی از اراضی زیر کشت گندم در ایران در مناطق خشک و نیمه خشک قرار گرفته است. در این مناطق به علت کمبود آب و در نتیجه خشکی محیط، عملکرد شدیداً کاهش پیدا می کند. هم چنین توزیع باران در مدت زیادی از سال نامناسب بوده و گندم در نیمه دوم بهار اغلب با کمبود رطوبت در آخر دوره حساس رشد خود مواجه است. مشاهده شده است که برخی از ارقام گندم با انجام یک یا دو بار آبیاری تکمیلی در مراحل حساس گلدهی و پرشدن دانه عملکرد بسیار بالاتری تولید می کنند. ابیاری تکمیلی در پایداری عملکرد موثر بوده و از ریسک زمانی تغییرات بارش جلوگیری کرده و یا آن را به حداقل می رساند. لذا این بررسی به منظور شناسایی ژنوتیب های گندم مناسب برای انجام آبیاری تکمیلی و ویژگی های فیزیولوژیک آن ها، از بین 11 ژنوتیپ پیشضرفته گندم نان و 3 ژنوتیپ گندم دوروم در دو شرایط دیم و ابیاری تکمیلی (به میزان 30 میلیمتر در مرحله پر شدن دانه) هر کدام با 4 تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی سرارود – کرمانشاه طی سالهای زراعی 87-86 ارزیابی شدند.

Keywords:

گندم , آبیاری تکمیلی , عملکرد دانه , پرولین , محتوای نسبی آب برگ