علیرضا دستور - کارشناس ارشد اصلاح نباتات دانشگاه محقق اردبیلی
رسول اصغری - دانشیار اصلاح نباتات دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی
حسین شهبازی - استادیار اصلاح نباتات دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

در این آزمایش تعداد 10 ژنوتیپ گندم از نظر تحمل تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفتند. آزمایش در سال زراعی 89-1388 در مزرعه ایستگاه تحقیقات کشاورزی اردبیل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و در دو شرایط بدون تنش و تنش خشکی انتهای فصل (قطع آبیاری پس از گرده افشانی) انجام شد. نتایج حاصل از تجزیه داده ها نشان داد که ژنوتیپ های شماره 2Bow s /Crow s //Kie s /Vee s /3/MV17 و شماره 4 Spb s //K134(60) Vee s /3/Druchamps/4/Alvd در شرایط خشکی آخر فصل با 3/83 و 3/69 تن در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید کردند. از لحاظ سرعت پر شدن دانه در شرایط تنش، ژنوتیپ شماره 7 F130-L-1- 12/MV12(ATILLA-12) با 1/29 و در محیط بدون تنش ژنوتیپ های شماره 3 Owl/Siossons//Zrn F130-L-1-12/MV12(ATILLA-12 FH با 1/41 میلی گرم در روز بیشترین سرعت پر شدن دانه را به خود اختصاص دادند. نتایج نشان داد که همه ژنوتیپ ها در محیط بدون تنش از سرعت پر شدن بالاتری برخوردار بودند.

سرعت پر شدن دانه، تنش خشکی، عملکرد، گندم