ماهرخ سپهوند - کارشناسی ارشد باغبانی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
محمود خروشی - کارشناسی باغبانی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی لرستان

جهت انتقال پداژک های ریشه دار شده در شرایط کشت بافت، به بستر سازگاری، به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار (هر تکرار شامل 5گلدان) اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل: پرلیت، کوکوپیت و پرلیت + کوکوپیت بودند. نتایج تجزیه واریانس برخی صفات رویشی اندازه گیری شده تحت تأثیر تیمار نوع بستر سازگاری نشان داد شاخص های درصد زنده مانی در سطح 1 درصد آزمون دانکن و شاخص طول شاخساره در سطح 5 درصد آزمون دانن در بین تیارها معنی دار شدند. بیشترین درصد زنده مانی (85 درصد) ، در بستر پرلیت + کوکوپیت وجود داشت که به طور معنی داری بیشتر از درصد زنده ماندن شاخساره در محیط کوکوپیت (11/87 سانتی متر) تفاوت معنی داری نداشت ولی به طور معنی داری بیشتر از طول شاخساره در تیمار پرلیت (9/62 سانتی متر) بود.

بستر کشت سازگاری، پداژک، خصوصیات رویشی، گلایول رقم وایت پروسپرتی