بررسی اثر تلقیح بذر نخود با برخی کودهای زیستی بر پارامترهای مرتبط با رشد در شرایط فاریاب و دیم

استفاده از ریز موجودات خاک، راه حلی پایدار برای غلبه بر مشکلات زیستی محیطی ناشی از مصرف کودهای شیمیایی است به منظور ارزیابی قابلیت باکتری های ریزوبیوم و ریزوباکتری های تحریک کننده رشد گیاه PGPR بر افزایش عملکرد نخود زراعی Cicer arietinum L.رقم آرمان، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان به مرحله اجرا درآمد. در این آزمایش، سطوح آبیاری در دو سطح (آبیاری مطلوب از سبز شدن تا رسیدن محصول وعدم آبیاری در کل دوره رشد) در کرت های اصلی و سطوح کودی در 7 سطح (شاهد یا عدم مصرف کود زیستی یا شیمیایی، مصرف 50 کیلوگرم کود اوره در موقع کاشت، تلقیح بذر با Mesorhizobium ciceri نژاد SWRI-17 تلقیح بذر نژاد تلقیح بذر با PGPR ، تلقیح مشترک با نژادهای ریزوبیومی SWRI-3+SWRI-17 و تلقیح مشترک با همه کودهای زیستی PGPR + +SWIR-17 SWRI-3 در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد که استفاده از کودهای زیستی و بخصوص ترکیب همه کودهای زیستی PGPR+SWRI-3+SWRI-17 در هر دو شرایط ابیاری مطلوب و تنش خشکی به سرعت جذب خالص، سرعت رشد جذب خالص، سرعت رشد نسبی و وزن ویژه برگ بیشتری را در مقایسه با تیمار شاهد کودی و مصرف کود نیتروژنه اوره موجب شد. در ضمن در تیمار تلقیح مشترک همه کودهای زیستی باعث تخفیف اثر تنش خشکی بر گیاه نخود گردید، بنابراین به نظر می رسد تلقیح بذر با کودهای زیستی باعث حصول عملکرد دانه بیشتری در شرایط فاریاب و دیم می شود و اثرات مضر تنش خشکی را بر رشد گیاه کاهش می دهد

Keywords:

ریزوبیوم , ریزو باکتری های تحریک کننده رشد , سرعت جذب خالص , سرعت رشد نسبی , وزن ویه برگ