اثرات متقابل آللوپاتیک بذور خیار Cucumis sativus، بادنجان Solanum melongena، فلفله دلمه ای Capsicum annumو گوجه فرنگی Lycopersicon esculentumبر جوانه زنی شاخص های رشدی این گیاهان در مقایسه با کشت خالص

به منظور بررسی اثرات آللوپاتیک کاشت توام خیار، بادنجان، فلفل دلمه ای و گوجه فرنگی در مقایسه با کشت خالص آن ها بر جوانه زنی بذور شاخص های رشدی دانهال های خیار،گوجه فرنگی، فلفل دلمه ای و بادنجان آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار صورت گرفت. نتایج نشان داد عکس العمل گیاهان مختلف در کشت توأم بذرها یکسان نبوده است ولی در اکثر موارد هر چه تنوع بذر در پتری ها افزایش یافت، اثرات بازدارندگی هم به موازات آن افزایش یافته است. به طوری که وقتی هر چهار گونه در مجاورت هم کشت شدند درصد بازدارندگی بیشتراز حالت کشت های سه تایی بوده است. دانهالهای خیار و گوجه فرنگی و هر دوی ان ها به صورت همزمان دارای اثرات بازدارندگی بیشتری در رشد گوجه فرنگی، فلفل و بادنجان می باشند که نشان دهنده وجوداثرات آللوپاتیک در خیار و گوجه فرنگی می باشد. در بین چهارگونه ای که در این کشت ها شرکت داشتند، فلفل از بیشتین حساسیت برخوردار بود و بعد از آن بادنجان و در رتبه بعد گوجه فرنگی قرار داشت ولی خیار دارای کمترین حساسیت بود.

Keywords:

آللوپاتیک , جوانه زنی , شاخص های رشد , کاشت توام