بررسی تأثیر بازدارندگی عصاره پنیرک صحرایی و جاشیر علوفه ای روی برخی قارچ های بیمارگر گیاهی

گیاهان بیش از صد هزار متابولیت ثانویه با وزن مولکولی بسیار پایین تولید می کنند که بسیاری از آنها در واکنش های دفاعی گیاه نقش دارند. استفاده از عصاره ها و اسانس های گیاهی که حاوی مواد بیوشمیایی فعال می باشند، به عنوان جایگزین مناسب برای قارچکش های شیمیایی پیشنهاد شده است. در این پژوهش، میزان بازداری از رشد میسیلیوم پنج قارچ بیمارگر گیاهی شامل Fusarium graminearum، Pyrenophora graminea، Sclerotinia sclerotiorum، Penicillium chrysogenum و Aspergillus terreus توسط عصاره متانولی دو گیاه پنیرک صحرایی (Malvasylvestris) و جاشیر علوفه ای Prangospa bularia در شرایط آزمایشگاه به روش اختلاط با محیط کشت PDA مورد بررسی قرار گرفت نتایج تجزیه واریانس نشان داد که میزان بازدارندگی از رشد میسیلیوم برای اثر غلظت، نوع قارچ و اثرات متقابل، غلظت و نوع قارچ در سطح 1٪ معنیدار هستند. با افزایش غلظت، درصد کنترل هم به طور معنی داری افزایش پیدا می کند. همچنین عصاره های دو گیاه مورد استفاده اثرات مشابهی داشتند.

Keywords:

پنیرک صحرایی , جاشیر علوفه ای , خاصیت بازدارندگی , عصاره گیاهی