مدیریت شهری، حاشیه نشینی و جرم و پیشگیری از جرم

با تشکیل اجتماعات بشری و شکل گیری شهرها، روند وقوع جرم رو به فزونی نهاده و هرچه این اجتماعات گسترده ترگردد، دامنه وقوع جرم نیز افزون میگردد و لزوم مبارزه با آن و برنامه ریزی در جهت پیشگیری از جرم، امری انکارناپذیر و ضروری می نماید. علماء علم جامعه شناسی وجرم شناسی، هر یک از منظری، جرم و راهکارهای پیشگیری از آنرا مورد مطالعه قرار داده اند، اما آنچه را که نباید هیچگاه از نظر دور داشت، نقش موثر مدیریت اجتماعات بشریاست که ازآن بعنوان مدیریت شهری یاد مینمائیم . بسیاری از دستگاههای دولتی بعنوان اجزاء مدیریت شهری در حوزه وظائف خود، تکالیفی را تحت عنوان مقرراتقانونی عام و خاص، بر عهده مردم نهاده و تخلف و از آنرا جرم تلقی مینمایند و عمل مرتکب را مستوجب مجازات میدانند، لیکن این دستگاهها بموجب مقررات جاری کشور، خود نیز دارای وظائف و تکالیفی هستند که غفلت از آنهامنجر به بروز بسیاری از جرایم میگردد. شهرداری، مدیریت جهاد کشاورزی، اداره منابع طبیعی، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره تربیت بدنی و ... از جمله دستگاههایی هستند که با شهروندان بطور مستقیم ارتباط داشته و عدمبرنامه ریزی مناسب و عملکرد نا ثواب برخی از این دستگاهها موجب گردیده تا بخش قابل توجهی از پرونده هایمتشکله در دستگاه قضایی مربوط به این دستگاهها باشد . طراحی و جا نمایی ساختمانها، توجه به مبلمان شهری و پارکهای عمومی، ایجاد تفرجگاههای عمومی در اراضی جنگلی خارج از شهرها، تعیین حریم روستاها و اجرای طرحهای هادی برای جلوگیری از تعرض به اراضی زراعی و باغ ها، تعیین حریم و مشخص نمودن محدوده اراضی ملی با تابلوهای هشدار دهنده، گسترش فضاهای ورزشی ومدیریت بر اماکن ورزشی به نحو غیر انتفاعی، برگزاری جشن های ملی و مذهبی با نگاهی فراتر از پر کردن اوقات فراغت، همه وهمه از جمله اقداماتی است که بر عهده متولیان مدیریت شهری قرار داشته و اجرای صحیح آن می تواندنقش موثری در کاهش جرم ایفاء نماید. دراین مقاله برآنیم تا با بررسی وظائف و تکالیف برخی از دستگاههای دولتی، به نقش تاثیر پذیری کارکردآنها بر پیشگیری جرم و نتیجتا کاهش جرایم پرداخته و عملکرد آنها را مورد نقد و بررسی قرار دهیم

Keywords:

جرم , پیشگیری از جرم , برنامه ریزی , مدیریت شهری , مشارکت عمومی