بررسی تأثیر مواد افزودنی بر مقاومت بتن در سیستم های فاضلاب شهری

هر بتن به عنوان یکی از پر مصرف ترین و با دوام ترین مصالح ساختمانی شناخته شده است. و یکی از مهمترین خصوصیات بتن پایایی آن می باشد که لازم است در طول عمر سازه شرایطی را که برای آن طراحی شده تحمل نماید. امادر بعضی موارد، از جمله در سیستمهای فاضلاب شهری، بتن در معرض اسید قرار گرفته و بوسیله اسید سولفوریک تولید شده از H2S که در یک فعالیت بیولوژیکی از ترکیبات سولفور بدست می آید مورد هجوم قرار گرفته و خورده می شودکه در نهایت منجر به کاهش مقاومت و پایایی آن می گردد. در این تحقیق، به بررسی تأثیر مواد افزودنی بر مقاومت بتن در محیط های اسیدی با استفاده از روش پیچش پرداختهخواهد شد . در این مقاله جهت بررسی روند خوردگی و کاهش مقاومت بتن ابتدا نسبت به تعیین منحنی کالیبراسیون روش نیمه مخرب )با خرابی جزئی( پیچش اقدام گردید. در ادامه 11 نمونه cm 11 بتنی به همراه مواد افزودنی هوازا، روان ×11×11 کننده و میکرو سیلیس) 11 و 21 درصد جایگزین سیمان( تهیه و در سه محیط اسیدی (PH=4-5) ، اسیدی (PH=5-6) و خنثی (PH~7) در محل لوله های انتقال و تصفیه خانه فاضلاب قرار داده شد. نمونه ها به مدت 131 روز در محیط های آزمایش قرار داشتند که در هر 51 روز با بکارگیری روش نیمه مخرب ) با خرابی جزئی ( پیچش و با استفاده از منحنی کالیبراسیون بدست آمده، مقاومت فشاری نمونه ها محاسبه گردید

Keywords:

روش پیچش , فاضلاب شهری , اسید سولفوریک , مقاومت بتن , مواد افزودنی