احسان درویشیان - دانشجوی - کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دزفول
مجتبی حسینی - دکترای - سازه، استادیار دانشکده فنی و مهندسی گروه عمران، دانشگاه لرستان
پنام زرفام - دکترای - سازه، استادیار دانشکده فنی و مهندسی گروه عمران، دانشگاه دزفول

در سازههای متعارف فولادی، اتصالات تیر به ستون معمولاً با فرض صلب کامل یا مفصل ایدهآل طراحی میشوند، امابیشتر اتصالات واقعی تیر به ستون، رفتاری مشابه اتصالات نیمهصلب دارند. مسأله اتصالات نیمهصلب، همیشه مورد توجهمحققین بوده است و تحقیقات فراوانی در این زمینه انجام گرفته و ادامه دارد. یکی از انواع اتصالات متداول در سازههای فولادی، اتصال با نبشی نشیمن و ورق فوقانی میباشد که در صورت استفاده از ورق فوقانی و تغییر در ابعاد و اندازه آن،اتصال از نوع ساده به سمت اتصال نیمهصلب سوق پیدا میکند. در این تحقیق، به منظور بررسی رفتار غیرخطی اتصال بانبشی نشیمن و ورق فوقانی مستطیلی شکل، 9 مدل مختلف از این اتصال به روش اجزای محدود و با استفاده از برنامه ABAQUS 06.11 آنالیز شدهاند . منحنیهای لنگر - دوران، منحنیهای سختی دورانی اتصال، تغییر شکل اجزایاتصال و توزیع تنشها و همچنین تأثیر پارامترهایی همچون طول، عرض، ضخامت ورق و همچنین طول برگشت جوش گوشه ورق فوقانی مستطیلی شکل به تیر در درجه گیرداری اتصال مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق برایاتصالات مدل شده نشان میدهد که ضخامت ورق فوقانی بیشترین تأثیر و همچنین طول ورق فوقانی کمترین تأثیر را در تغییر درجه گیرداری اتصال دارند .

سازههای فولادی، ورق فوقانی، منحنی لنگر دوران، - اجزای محدود