جواد برنجیان - استادیار ، رئیس موسسه آموزش عالی طبری بابل
غلامرضا عبداله زاده - استادیار دانشکده عمران، دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
نینا تیلا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت، دانشکده مهندسی عمران، موسسه آموزش عالی طبری بابل،ایران

بتن خود تراکم یکی از انواع بسیار جالب بتن های توانمند است که در بدو امر برای کاربرد در قطعات بتن آرمه پرآرماتورابداع گردید ولی امروزه کاربرد این نوع بتن یکی از مشکلات عمده اجرای کارهای بتنی در محیط های شهری را حلمی کند. در دهه اخیر پژوهش های فراوانی در رابطه با خواص و عملکرد این بتن توسط محقیقن مختلف به عمل آمده است ولی علی رغم مطالعات گسترده در این خصوص شواهد حاکی از آن است که متأسفانه در کشور ما آنگونه که شایستهاست از بتن خودتراکم به طور فراگیر استفاده نمی شود. از سوی دیگر زمان، هزینه و کیفیت سه عامل مهم در اجرامی باشند که تأثیر مهمی در صنعت ساخت دارند. هرگونه پیشرفت و یا توسعه ای که باعث بهبود این سه عامل گردد،همواره مورد علاقه مهندسین عمران خواهد بود. بتن خودتراکم با توجه به خصوصیات ویژه خود، یکی از این توسعه هامی باشد که می تواند تأثیر قابل توجهی بر صنعت ساخت و ساز کشور داشته باشد لذا نگاه علمی و تخصصی به این مقوله، امری ضروری تلقی میشود. به همین جهت سعی شده است که ضمن توصیف اهمیت روش تصمیم گیری چند معیارهANP )روشی پیشرفته جهت انتخاب گزینه ای از بین چند گزینه ی موجود با توجه به چندین شاخص و با در نظر گرفتنوابستگی موجود بین گزینه ها و شاخص ها ( به کمک این روش به بررسی مشکلات فراروی اجرای فراگیر بتن خودتراکم در ایران و مقایسه این مشکلات با یکدیگر پرداخته و با در نظر گرفتن عوامل با اهمیت از قبیل دیدگاه سنتی ، ناتوانی فتی در اجرا ، حساسیت بالای بتن خودترکم و غیره که در عدم اجرای فراگیر بتن خودتراکم نقش اساسی دارند مهم ترین عامل جهت از میان برداشتن این مشکل انتخاب و ارائه راهکار گردد

بتن خودتراکم ) Self Compacting Concrete ( ، روش تصمیم گیری چند معیاره ANP ، هزینه ، زمان ، کیفیت