مجتبی واشقانی فراهانی - کارشناس ارشد سازه، دانشگاه صنعتی شریف
الهام منصوری - دانشجوی دکتری شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی تهران، ایران

معماری صنعتی به عنوان تعاملی ما بین انسان، ماشین و محیط کار، صحنه های بدیعی را در تاریخ معماری معاصرایران به ارث گذاشته است.سبکهایی که مرهون هنرمندی ایرانیان در جزییات و طراحی معماران عمدتا اروپایی در کلیات میباشد. متاسفانه امروزه در اعتلای معماری صنعتی تمایلی وجود ندارد و بدتر از آن حفظ ابنیه صنعتی تاریخی نیز نادیده گرفته می شود .امروزه در ایران معماری صنعتی به مفهوم استفاده از بنای نسبتا ارزان سوله می باشد که عملا هیچگونهپروسه معمارانه ای در آن دخیل نمی باشد. بطوریکه اگر معماری را جامع سه مفهوم استواری ، سود مندی و زیباییفرض کنیم، باز هم در مفهوم عبارت معماری صنعتی نقصان فراوان موجود است. در معماری معاصر ایران به دلیل قرارگیری کارخانجات معمارانه در داخل شهرها ، ارزش افزوده زمین، بی اطلاعی مردم وکم توجهی حکومتهای وقت به میراث کارخانه های صنعتی و تاسیس شهرک های صنعتی فراوان، معماری صنعتی به فراموشی سپرده شده است

معماری صنعتی، معماری سنتی، تکنولوژی، کارخانه، مصالح نوین