بررسی پیامد های تغییرات پلان در فضاهای مسکونی بر توسعه پایدار شهرک های صنعتی شمال ایران

در طراحی شهرک نساجی قائمشهر به واسطه تخصص گرایی پیمانکاران وتفاوت های فرهنگی آشکار آنان با استفاده کنندگان، همراه با برخی از مسائل تحمیل شده از سوی تصمیم گیرندگان مانند کمبودمنابع و استفاده از دستاورد های تکنولوژیک، منجربه تغییر تعریف مسکن و نگرش به سمت انگیزه های اقتصادی شده است. این مساله در طراحی مدولار مسکن و عدم توجه به کاربری فضاها وتطبیق آن بافرهنگ و نیازهای کاربران نمایان است، که منجر به ایجاد تغییرات سلیقه ای در مسکن برای انطباق آن با نیازهای جدید ساکنان شده است و به طراحی اقلیمی پایدار اولیه مسکن آسیب های جدی واردآورده است. در پی تحول اقتصادی ناشی از بسته شدن کارخانه نساجی مازندران در جامعه مطالعاتی جهت تامین نیازهای اقتصادی اقدام به خود اشتغال زایی از طریق اعمال تغییر سلیقه ای در مسکن واعمال کاربری تجاری در جداره های رو به خیابان اصلی گردیده است. حیات اقتصادی به عنوان یکی از شاخصه های مهم توسعه پایداربه دلیل افزایش بی رویه در اعمال کاربری تجاری، در روندینامناسب، رو به زوال است. ناپایداری در مسکن به عنوان یک خرد سیستم بر روی ناپایداری در شهرک به عنوان یک کلان سیستم تاثیر به سزایی داشته است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و جامعه -آماری آن کلیه خانوار های ساکن در شهرک نساجی قائمشهر بوده اند که 012 خانواده به روش تصادفی ساده مورد پرسش مستقیم با استفاده از ابزار پرسش نامه قرار گرفتند. اعتبار و روایی اینبه میزان 26721 موردتایید قرار می گیرد. نتایج α پژوهش با ضریب حاصل از آزمون رگرسیون چندمتغیره به روش Enter و آزمون ضریب همبستگی، نشان داد که از میان دو متغیر مستقل موجود ، متغیرمستقل عدم توجه به مسایل فرهنگی وسنتی ایرانیان در طراحی اولیه با ضریب Beta 26 و ضریب همبستگی برابر با .. برابر با 7 262.7 نسبت به متغیر مستقل شرایط و عوامل اقتصادی با ضریبBeta برابر با ... 26 و ضریب همبستگی برابر با 26200 ، این - ضرایب در سطح 1% خطا و 00 % موجود ، میباشند بر متغیر وابسته - تغییرات پلان مسکونی و تاثیرات آن بر توسعه پایدارشهرک ، موثرتر بوده است.

Keywords:

مسکن , شهرک صنعتی , توسعه پایدار , فرهنگ , حیات اقتصادی