زیبایی و زیبایی شناسی در هنر و معماری اسلامی

نیاز بشر به زیبایی به عنوان عنصری جدا ناپذیر از فرهنگ امری روشن وقطعی است. این مطلب گواه آن است که بشر از اولین روزهای خلقت همیشه سعی در زیباسازی محیطش داشته است. در این بین معماری اسلامی یکی از بزرگ-ترین جلوههای ظهور یک حقیقت هنری در کالبد مادی به شمار میرود که به عنوان یکی از موفقترین شیوههای معماری در تاریخ معماری جهان قابل بازشناسی است. در این مقاله تلاش میشود تا با روش توصیفی و تکیه بر شیوهمرور متون و منابع و مطالعات کتابخانهای، ضمن بیان کلیات نظری مرتبط با زیبایی به ویژگیها، منشاء و دوام زیبایی از دیدگاه اندیشمندان پرداختهشود، سپس مقوله زیبایی در هنر و معماری اسلامی مورد بررسی قرار میگیرد. در انتهای مقاله نیز این نتیجه حاصل میگردد که براساس دیدگاه مدرن و مدرنیسم این حالات حسی انسان است که اصیل است و ملاک شناخت زیبایی بهشمار میآید. اما برای متفکران و حکمای مسلمان، بحث زیبایی و جمال فراتر از ادراکات حسی یا حالات احساسی انسان است. زیرا هم مبدأ زیبایی متعالی فراتر از حس و احساس آدمی است و هم نحوه ادراک آن فراتر از حوزه ادراکات حسی است

Keywords:

معماری پایدار , روستا , مسکن , اقلیم , آسایش ساکنین