مژگان علی خیاوی - دانشجوی معماری علوم و تحقیقات گیلان
منا متولی حقیقی - دانشجوی معماری علوم و تحقیقات گیلان

در هزاره جدید،جهانی تازه در دست ساخته شدن است و معماری اجتماعی ترین هنری است که می تواند با ایجاد انسجام مکانی،نوعی تداوم زمانی را جهت آفرینشی نو بنیاد برای شکوفایی یک تمدن منجرشود.ورود فناوری های نوین به سرزمین هایی که هویت و تاریخ آن ها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند،چالش هایی را دامن می زند.تناقض یا هماهنگی هنر قدسی باوجوه مختلفی از تکنولوژی،موضوع بحث این مقاله است.دغدغه خدشه دار شدن ابعاد قدسی زندگی توسط این پدیده،موجب می شود تا جایگاه تکنولوژی در عرصه های گوناگون مورد بررسی قرار گیرد.مباحث هنر و تکنولوژی در جهان هستی و نیز قداست و فضای قدسی،مداخلی برای ورود به مقوله فوق قرار داده شده اند که درک منشا اصلی هنر مقدس و نوع بیان آن را سهل می کنند

هنر،معماری،فناوری های نوین،تقدس،هویت