ناهیده سرداری ممقانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، باشگاه پژوهشگرآن جوآن و نخبگآن، تهرآن، ایرآن
سیدمجید مفیدی شمیرانی - فوق لیسانس معماری، دکترای شهرسازی، عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت ایران، دآنشکده معماری
فریبرز دولت ابادی - دکترای معماری، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهرآن غرب
سایه گودرزی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، باشگاه پژوهشگرآن جوان و نخبگان، تهرآن، ایرآن.

امروزه اگاهی جامعتری از ارتباط الگوهای رفتااری با بستر بروز آن حاصل شده است . یکی از نتایج این اگاهیها، بحث مکان با عنوان محصول تعامل انسان با ابعاد فرهنگی و اجتماعی با محیط پیرامون است. خلاقیاتب عنوان عنصری نهادین در وجود آدمی از بدو پیدایش او وجود داشت لیکن این استعداد بالقوه نیاز با شکوفایی دارد. دوران کودکی برح حساس زندگی انسان را تشکیل میدهد؛ چرا که بیشترجنبههای استعدادی آدمی از جمل خلاقیت انسان از کودکی شکل میگیرد. فضای عمومی هم ما را دربرگرفت و بخشی از زندگی شهری هر روزه انسانهاست. با توج ب اینک فضااهای باز شهری حلقه ارتباطکالبدی بین خآن )محل اقامت کودک( و مدرس میباشد و با عنوان مکآنی برای تعامل افراد جامع ، با ویژگیهای متنوع کالبدی و ادراکی خود میتواند تاثیر مثبت یا منفی بر بروز خلاقیات کودکداشت باشد. در این مقاله سعی شده است با استفاده از روش کتابخان ای برای جمع اوری اطلاعات و روش تحلیلی تطبیقی و توجاه- به این نکته که بهبود کیفیت فضاهای شهری خود سبب افزایشاستفاده از این فضاها و شکلگیری روابط اجتماعی سالم و پویا میگردد، به این سوال پاسخ داده شود، که طراح چگونه میتواند فضاهای شهری خلق کند که سبب افزایش خلاقیت در کودکان گردد.

خلاقیت، کودک، محیط شهری، طراحی، فضای خلاق