آرش مروتی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،
حسن اصانلو - دکترای معماری وشهرسازی،
النا زارعی - کارشناس ارشد مرمت بناها و بافت های تاریخی

خانه های زیرزمینی می توانند نمادی از تصورات ذهنی در اعماق زمین باشند، به طوری که چشم انداز بی همتایی را به نمایش گذاشته و دیگر سیستم های اصلی را در درون خود جای داده است. ساختار خانه های زیرزمینی فرم هایی ارگانیک را ایجاد می کنند ،این خانه ها مستلزم خلاقیت و حس فضایی قوی است. شاید علت طراحی خانه های زیرزمینی این موضوع باشد که معماران و طراحان به این نتیجه رسیدهاند که دیگر نمی توان در آسمان پیش رفت، بنابراین به سمت مرکز زمین در حرکت هستند! اما اگر برداشت شما از خانه های زیر زمینی، خانه های لانه خرگوش و تنگ و تاریک است، کاملا در اشتباه هستید!طراحی خانه های زیر زمینی تبدیل به یکی از دشوارترین شاخه های معماری شده است، چراکه شما با ماده ای سخت به نام سنگ و خاک در جنگ هستید به جای هوا!در این روش بخشی از ساختمان یا تمام آن توسط خاک پوشانده می شودتا تبادل حرارتی میان ساختمان و هوای خارج به حداقل برسد. از این روش برای خنک کردن ساختمان استفاده می گردد. این سامانه بیشتربرای مناطقی مناسب است که دارای اقلیم گرم و خشک است و یا زمستان های بسیار سرد و تابستان های بسیار گرم دارند. با مطالعه نمونه هایی که سعی در طراحی برای استفاده از انرژی هایتجدیدپذیر داشته اند می توان دریافت که تنها یک روش و برنامه ی کار مشخص برای ساختن یک ساختمان با مصرف انرژی پایین و در تناسب با محیط، وجود ندارد. بلکه همواره راههای متنوع و کارآمدی برایدستیابی مؤثر به شرایط آسایش در تابستان و زمستان امکان پذیر هستند. این گزارش به بررسی چند نمونه از طراحی معماری زیرزمینی که، طراحی فعال و غیرفعال و بهره مندی از مواهب طبیعی مصرف انرژی رابه حداقل رسانده اند می پردازد

خانه زیرزمینی، معماری، اقلیم، ارگانیک، توسعه پایدار