سهیل جلیل پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد سمنان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، سمنان، ایران
علی دشتی شفیعی - دکترای معماری، استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر، ایران

فناوری سامانه سبز در سطح جهانی چند سالی است که آغاز شده وحرکتی نو به سمت رسیدن به معماری پایدار میباشد. در ایران نیز استفاده از این فناوری سبز مراحل اولیه خود را سپری میکند؛ لذاباید توجه شود که طراحی و اجرای آن با روشهای ناپایدار،میتواند منجر به عدم موفقیت و متعاقب آن تأثیر منفی روی گسترش آن در جامعه شود. به منظور به حداقل رساندن مشکلات موجود در راه رسیدن به معماری پایدار و ایجاد بستر مناسب برای استفاده بهینهاز این فناوری سبز بایستی تمهیدات و دستورالعملهای اجرایی لازم به نحو مطلوب در نظر گرفته شوند. بام سبز و دیوار سبز و نظایر آن، فناوریهای متعددی هستند که در زمینه های انرژی و محیط زیست از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و امروزه به وفور راجع به آنها در منابع مختلف مطالب متنوعی یافت میشود. این فناوریها بهلحاظ زیست محیطی، صرفه جویی در مصرف انرژی، اقتصاد، مباحثاجتماعی، روان شناسی، فرصتهای تفریحی، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، پیشگیری از ایجاد جزایر گرمایی، بهبود کیفیت هوا وآب، فراهم نمودن زیست گاه برخی از موجودات، تولید غذا، ایجادفرصتهای شغلی، جنبه های زیبایی شناسانه و هنری دارای کاربردهای وسیع و مزایای قابل توجهی هستند . تحقیق حاضر با بررسی انواعسامانه های دیوار سبز و بام سبز با توجه به اقلیم تبریز، روشهای اجرایی لازم را با استفاده از گیاهان مناسب این اقلیم ارائه مینماید

سامانه بام سبز، دیوار زنده، گیاهان بالا رونده،ساختمان، اقلیم تبریز