نیلوفر یوسفی قلعه سلیمی - کارشناس ارشدبرنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی ایران
مهین نسترن - استادیارگروه شهرسازی دانشگاه هنر اصفهان ایران
علی زنگی آبادی - دانشیارگروه جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه اصفهان ایران

پایداری اجتماعی یکی از ارکان اساسی در پایداری است که پایداری واقعی بدون توجه به ابعاد اجتماعی توسعه پایدار امکان پذیر نمی باشد.نقش مهم و کلیدی مباحث اجتماعی در طرح ها و برنامه ریزی های شهری آن را به یکی از مهمترین ابزارها در برنامه ریزی ها و سیاستگذاری های شهری تبدیل کرده است و آن را دریچه ای برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار قرار داده است. با این حال پایداری اجتماعی چه در سطح بین المللی و چه در سطح محلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است . از آنجا که مفاهیم موجود در پایداری اجتماعی به شرایط و ویژگی های خاص هر محلی وابسته است، اجرای اهداف پایداری اجتماعی در مکان های گوناگون، متفاوت است. بنابراین هر جامعه باید با توجه به شرایط اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و سیاسی خود، در کنار توجه به اهداف جهانی پایداری، تعریفی از پایداری اجتماعی ارائه داده و تحقیقات جامعی در جهت ارزیابی این مفهوم در بستر شهر و محله خود انجام دهد. مطالعات نشان می هد،تحقیقات و پژوهش های در این زمینه در سایر کشورها از طیف وسیعتری برخوردار بوده، به گونه های که تجربیات کشورهای دیگر می تواند در تدقیق مسئله و به تبع آن تدوین راه کارهای مناسب مؤثر افتد،از این رو پژوهش حاضر سعی در بررسی دیدگاه های جهانی نهادها و صاحب نظران و مفاهیم و مبانی پایداری اجتماعی دارد

توسعه پایدار ، پایداری ، پایداری اجتماعی ، تجربیات جهانی