فرناز عباس پور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان تبریز ایران
پریا عابدینی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان تبریز ایران

شهرها پس از انقلاب صنعتی، رشد و توسعه شتاب زده ای یافتند و این رشد و توسعه که تاکنون نیز ادامه داشته است، آثار زیان باری را بر محیط زیست و روح و جسم انسان ساکن آن وارد ساخته است. این آثار، انسان را به فکر ارائه راه حل و چاره واداشت که از این رهگذار مباحث و الگو و راهبرد توسعه پایدار مطرح و تبلور یافت. اما به طور عمده به علت تمرکز پیوسته رو به رشد جمعیت و فعالیت های اقتصادی و خدماتی در مراکز شهری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، این امر اهمیت و توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. ایجاد تعادل در زندگی انسان ها، روی کره زمین ضرورتی اجتناب ناپذیر است که برای دستیابی به آن باید تلاش نمود و هدف اصلی اکثر برنامه ریزان در کشورهای مختلف، تحقق توسعه است، روش های دستیابی به توسعه پایدار گوناگون و متفاوت است و با توجه به بسترهای کاری و فعالیت های موردی هر جامعه و در رابطه با امکانات بالقوه طبیعی و انسانی موجود در هر کشوری، اتخاذ می شود. هدف نهایی از توسعه نیل به توسعه پایدار می باشد که برای رسیدن به آن از عوامل متعددی استفاده می شود که شامل فرهنگ توسعه و بخصوص نیروی انسانی کارآمد، فرهنگ صحیح شهرنشینی، حفظ محیط زیست، افزایش رفاه و عدالت شهروندی، حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی، اجرای صحیح مقررات و ... می باشد. در این مطالعه پس از بررسی وضع موجود و موانع توسعه پایدار و چگونگی بهره برداری از منابع ملاحظه می شود که روند توسعه کلان شهر تبریز مطلوب نبوده و با مسائل متعددی روبرو است، که برای مقابله با این مشکلات و پیشروی در امر توسعه راهکارهایی ارائه شده است. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و هدف، بررسی موارد مذکور با تاکید بر موانع توسعه پایدار شهر تبریز و ارائه راهکارهایی در این زمینه می باشد

تعادل ، توسعه پایدار ، شهر ، تبریز ، فرهنگ