هاجر جهانشاهی - دانشجوی دکتری جغرافیاوبرنامه ریزی شهری

نگاه یک سونگر و سوژه انگار به شهر مشکلات زیادی را به بار خواهد آورد که تنها راه برای رفع آن، نظارت عموم در دهه های اخیر با ظهور انگاره های جدید، رشد و توسعه شهری به صورت هوشمند مطرح شده است و توسعه درون زا جزئی از آن به شمار می آید. این در حالی است که سیاست های جاری در کشور، تنها در پی پاسخگویی آنی به نیازهای جامعه است و بدین ترتیب عواقب آتی چنین تصمیماتی در رشد و توسعه شهر نادیده انگاشته می شود. از جمله رویکرد جاری سیاست مسکن مهر که به صورت دفعی و تنها برای حل مشکل مسکن در کوتاه مدت است و فاقد نگاهی جامع و بدون افق می باشد که به این مسئله دامن می زند. این سیاست که از برنامه چهارم توسعه و در دولت نهم و دهم اجرا شده، اکنون با گذشت چندین سال از اجرای آن، آثار و پیامدهای گوناگونی (از جمله گسترش افقی شهرها) بر ابعاد مختلف شهرها بر جای نهاده است. .هدف کلی این مقاله بررسی سیاست مسکن مهر و جانمایی پروژه های مربوطه با توجه به ضرورت ها و محدودیت های توسعه شهری و ارائه الگوی توسعه درون زا به عنوان راهکار انطباقی آن در شهرهایی که امکان بارگذاری توسعه درون افزا وجود دارد، استقرار و مکان گزینی مسکن مهر ورای ساختار و سازمان فضایی شکل یافته شهر، هزینه های مضاعفی را در تامین زیرساخت ها و خدمات شهری به مدیریت شهری تحمیل می کند؛ حال آنکه با هدایت جریان های سرمایه گذاری دولتی به سمت توسعه درون زا، ضمن استفاده بهینه از ظرفیت های موجود، هزینه های توسعه شهری در عرصه های محیطی، اقتصادی و اجتماعی به مراتب کاهش خواهد یافت. این مقاله از نوع کیفی- توصیفی است و اطلاعات مورد نیاز از طریق روش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است

بافت فرسوده ، توسعه پایدارشهری ، توسعه درون زا ، رشدهوشمند ، مسکن مهر ، بوشهر