کاوه ضیاء - مدرس وعضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز
آرش ضیاء - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری دانشگاه تهران

خانه های نیئین در گستره جغرافیایی نسبتا وسیعی در هورهای جنوب خوزستان و عراق پراکنده اند. در گذشته ای نه چندان دور، جریان زندگی در این هورها بسیار زنده تر از امروز بوده؛ اما سیاستهای زیست محیطی نادرست (نظیر توسعه نیشکرکه به شوری آب منجر گردیده)، تغییرات آب و هوایی و در پاره ای موارد تخریبهای عامدانه (نظیر ایجاد زهکشی هایی توسط حزب بعث عراق در دهه هفتاد میلادی برای خشکاندن تالابها) و نیز هشت سال جنگ تحمیلی موجب از رونق افتادن جریان زندگی حاکم بر این تالابها و ساختارهای معماری خاص آنها گردیده است. اما ظرفیت های نهفته در آثار به ظاهر ساده و گاه پیش پا افتاده این مناطق ضرورت نگاهی دقیق تر و موشکافانه تر به این آثار به عنوان بخشی از میراث پایدار معماری سرزمینمان را ضروری می سازد. پژوهش این تحقیق به روش پدیدار شناسانه است که با نگاهی عمیق قصد دارد سیر تکامل بخشی از معماری قبل از تاریخ خوزستان را کشف کند. پدیده ای که در بخشی از سرزمین مان، بی زمان و مسکوت مانده و آن، بخش باقیمانده از تالاب بزرگ شادگان و هورالعظیم است

خانه نیئین ، نی ، تالاب ، دشت خوزستان