محمدرضا رضائی آقامیرلو - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری کارشناس شهرداری تبریز

در این مقاله که برگرفته از پایان نامه ای با عنوان ارزیابی تحقق پذیری سامانه اتوبوسهای تندرو در اهداف و راهبردها، نمونه ی موردی تبریز (سات) ١ میباشد؛ نسبت به آزمون این فرض که اجرای سامانه اتوبوسهای تندرو باعث کاهش آلودگی هوا در طول مسیر و در کل شهر شده است نسبت به آزمون فرضیه اقدام شده و نتایج زیر حاصل شده است. آلودگی هوای شهر تبریز عمدتاً به ذرات معلق هوا و منوکسید کربن مربوط میشود و در میزان آلودگی و افزایش و کاهش آن تنها یک پارامتر دخیل نیست و نمیتوان کاهش یا افزایش در میزانهای آلایندههای ثبت شده در ایستگاه راهآهن را به تنهایی مربوط به سامانه اتوبوسهای تندرو (سات) دانست. بلکه شروع به کار این خط یکی از عوامل تاثیرگذار در میزان آلودگیهای شهر در مسیر سیستم بوده است. در کل آنچه که طراحان و مجریان سیستم در مورد کاهش آلودگی هوا از آن انتظار داشتند، محقق نشده و در برخی موارد نیز افزایش آلودگی مشاهده میشود. بنابراین نمیتوان رسالت سات را در کاهش آلودگی هوا مثبت ارزیابی کرد. بلکه این خط باعث پخش جزیره حرارتی شهر بصورت غربی- شرقی شده که قبل از آن در مراکز و هستههای شهر متمرکز بوده است

ترافیک ، سامانه اتوبوسهای تندرو ، سات ، آلودگی هوا