محمدحسن حسینی - کارشناس ارشدشهرسازی گرایش برنامه ریزی منطقه ای

شتاب رشد شهر نشینی که روزانه با تعداد جمعیت بی شمار شهرنشین و ایده های بلند پروازانه توسعه سر و کار دارد. در طی دهه های اخیر موجب آسیب های فراوانی به محیط طبیعی از جمله مسیل ها شده است. زیرساخت های سبز در بستر کوه ها در اطراف شهرها رابطه بین شهر و طبیعت بکر را برقرار می نماید و متضمن گوناگونی گونه های گیاهی و جانوری می شوند. این کیفیت با فعالیت ها و دخالت های انسان ها و توسعه بی رویه شهرها در معرض خطر قرار گرفته است. دو عنصر اصلی زیرساخت های سبز آب و خاک هستند. اگر هر کدام از این دو عامل توسط همجواری با فعالیت های انسان ها آلوده شوند چرخه زیست محیطی سلامت خود و طبیعت توازن خود را از دست می دهند. بنابراین نیاز به بررسی و بازنگری قابلیت های محیطی الزامی شده تا توسعه ها در چارچوب پایدار شکل گیرند. پژوهش در دست تحقیقی کیفی است که بر اساس روش پدیدار شناسانه شکل گرفته است. فرآیند وسیع گردآوری ادبیات کتابخانه ای در حوزه های تعارف و مفاهیم موضوع مورد مطالعه موردی در فرآیندی تحلیلی منجر به کشف اصول و ارزش های زیرساخت های سبز گردیده اند. زیرساخت های سبز شهری با عنوان زیرساخت های شهری پایدار نامیده می شودکه فرآیند حرکت به سمت اهداف زندگی پایدار را تسهیل می کند گام بعدی بررسی قابلیت های زیرساخت های سبز برای شهر است. برای دستیابی به اهداف بالا ضروری است که اصول برنامه ریزی این زیرساخت های سبز و استراتژی های مربوط نیز ارایه شوند

زیرساخت ، زیرساخت های سبز ، خدمات اکوسیستم ، اکولوژی شهری